Vili Bassanese – prefazione sindaco 2023

25/05/2023 // news

Anche quest’anno Umago si pregia di ospitare un’ennesima edizione del Leone d’oro, il festival che tramuta la nostra città in un luogo di incontro e dialogo tra varie culture e popoli, aperto a tutti gli amanti del teatro.

Di anno in anno il Festival internazionale del teatro da camera Leone d’oro presenta le novità dal mondo teatrale con tematiche attuali. L’arte drammatica spoglia la realtà da ogni cosa che possa apparire come superflua, privandola dalle convenzioni sociali che soventemente celano la natura dell’uomo e della società. Con il suo estro e carisma, il teatro si è imposto, sin dai suoi inizi, come autorità morale godendo determinate libertà che gli garantirono di esprimersi con la propria poetica senza vincoli eccessivi. Il teatro è lo specchio della società e del tempo in cui viviamo. Non vi è dubbio che tale osservazione risulti tuttora attuale. Il nostro mondo è soggiogato dalle reti sociali e mezzi di informazione che ci bombardano incessantemente con una quantità incommensurabile di informazioni. È possibile che le persone esposte a tale flusso di notizie possano estraniarsi diventando insensibili ai problemi dell’umanità, alle sofferenze del prossimo? Il teatro ha il potere di penetrare negli abissi dell’anima umana e rappresentare sulla scena sentimenti scevri da ogni artificio: la gioia, la mestizia, l’ira… Il teatro ha questo potere atemporale che ci induce a riflettere su noi stessi, sul nostro rapporto con altre persone, sull’amore, i pregiudizi, consentendo di giudicare di persona in quale mondo viviamo.

Il Festival internazionale Leone d’oro mediante l’attualizzazione delle tematiche nel corso degli anni non ha mai deluso il suo pubblico affezionato che attende con gran interesse la prima produzione dello Studio teatrale di Umago che inaugurerà l’edizione di quest’anno, per cui invito tutti i cultori del teatro di unirsi a noi durante le giornate del festival, esprimendo le mie più sincere e vivissime felicitazioni ed auguri per un’ennesima edizione di questo prestigioso evento culturale.

Sindaco:
Vili Bassanese

Discorso introduttivo della Regione Istriana 2023

24/05/2023 // news

Nota introduttiva del Presidente della Regione Istriana Boris Miletić al 24° Festival internazionale del teatro da camera “Leone d’oro”

La cultura e l’arte sono una parte imprescindibile dell’identità di ogni regione, rappresentano un punto di contatto tra popoli e civiltà diverse perché parlano un linguaggio di creatività, estetica e dono comprensibile a tutti. Amo spesso sottolineare che l’Istria è piccola territorialmente e in termini di popolazione, ma allo stesso tempo è grande a livello mondiale, anche per gli eventi che vengono qui organizzati, gli artisti e il pubblico che ospita, tra i quali va sicuramente annoverato il Festival Internazionale del Teatro da Camera “Leone d’oro” presente qui da oltre due decenni.
Nonostante il teatro, e la cultura in generale al giorno d’oggi affrontino molti ostacoli e sfide, il “Leone d’oro” non manca di motivazione e volontà; lo conferma il fatto che ha ospitato 150 teatri, 20 paesi, 500 produzioni e ha consegnato 75 premi a prestigiosi artisti teatrali. Ogni volta rimango meravigliato dall’entusiasmo che le persone mettono in quello che fanno, in qualsiasi campo. La creatività non ha limiti! Mantenere il livello di qualità e ingegnosità non è un compito facile, così come non lo è soddisfare le aspettative del pubblico; gli organizzatori del “Leone d’oro” ci riescono da ormai 24 anni! Complimenti sinceri, nell’augurio che anche quest’anno superiate voi stessi.

La tabella di voto 2023

22/05/2023 // news

Risultati finali della votazione.

Slađana Bukovac – Festival Zlatni Lav

22/05/2023 // news

Ci spiace, ma questo articolo è disponibile soltanto in Hrvatski.

Ubij se, tata – 25/06/2023

08/05/2023 // Predstave 2023

Sa Frakturom, Predstavljanje knjige 5 drama

Ubij se, tata
MonikaHerceg

Disfunkcionalne obitelji, siromaštvo, klasna nejednakost, propuštene prilike, zanemarivana djeca, branitelji, ali prije svega i više od svega čežnja za ljubavlju, za priznanjem, za grljenjem, samo su neke od tema koje u svojim intimnim, lirsko-poetskim dramama ispisuje najvažnija pjesnikinja generacije Monika Herceg. Pet drama, od kojih su neke uspješno izvođene, a druge pak nagrađivane, svakom čitatelju ulazi pod kožu, dramska napetost koju osjećamo dok ih čitamo ne odnosi se toliko na odnose među likovima koliko na istinsku, duboku ljudsku dramu koju svaki od njih proživljava i s kojom se mora nositi, a ne može je podijeliti. Stanje likova uvijek je na rubu ili preko ruba egzistencije, životnih problema, no unatoč svem crnilu koje se nadvilo nad pejzaž Monika i njezini likovi, prije svega ženski, vide neku svjetlost.

Monika Herceg u knjizi drama Ubij se, tata uspijeva čitatelju, a onda i redatelju, pa zatim gledatelju posredovati svijet nimalo blistav, svijet koji se krije iza zidova običnih kuća i stanova, muku žena i muškaraca, a nadasve djece, koji nikako da iskorače iz svoje prošlosti i pogledaju tamo kamo ih Monika vodi i navodi, i tamo kamo, kako sami intimno osjećaju, moraju ići, ali ne usude se, jer put ljubavi najteži je put.

“Kako god da opišemo ovu predstavu (a mogli bismo je s jednako dobrim razlozima nazvati i feminističkom i klasičnom), njena snaga sigurno izvire iz jezika Monike Herceg, koji ni u jednom trenutku nije ni slučajan ni pretenciozan, baš kao ni kad govorimo o poetskom sadržaju antičke drame ili o literarnom opusu suvremenog dramatičara i pjesnika Thomasa Bernharda. Opisala bih taj jezik kao ne samo ‘operativan’, nego operacijski nagnut nad likove, udubljen u unutarnje tumore i emocionalne provalije, bespoštedno zaokupljen proučavanjem ‘mrakova’ od kojih smo sačinjeni.” – Nataša Govedić
“Monika Herceg ozbiljan je pisac i ovo je ozbiljan poetsko-dramski tekst, tako da se ona ne služi štakama i inim ortopedskim pomagalima ideologije. Ona ne piše o zlostavljanim ženama i o muškim zlostavljačima, ne bavi se klasnim razlozima siromaštva, svjesno izbjegava sva jednostavna objašnjenja grubosti, surovosti, odsustva zagrljaja, koja joj se nude sa svih strana, ali koja nepogrešivo vode lošoj, plakatnoj književnosti, nekoj od brojnih varijanti postmodernih socrealizama. Pritom, ona nesreću ne predstavlja samo kao nesreću, nije to fatalizam zle kobi. Samo što za razliku od svijeta mondenih i nedarovitih, njezin obiteljski svijet ne biva objašnjen nizom kolektivnih odgovora i ideoloških objašnjenja, nego individualnim estetskim, fabulativnim, moralnim činom.” – Miljenko Jergović

Vse sijajne stvari – 24/06/2023

08/05/2023 // Predstave 2023

Duncan Macmillan
Vse sijajne stvari

REŽISERKA Nataša Barbara Gračner

Avtorska ekipa

Igralec: Uroš Fürst

SOAVTOR
Jonny Donahoe

PREVAJALEC
Uroš Fürst

ASISTENT REŽISERKE
Dimitrij Gračner

SCENOGRAFINJA
Sara Slivnik

AVTOR GLASBE
Martin Vogrin

LEKTORICA
Tatjana Stanič

UČITELJ KLAVIRJA
Joži Šalej

STROKOVNI SODELAVEC (PSIHIATER)
Borut Škodlar

Macmillan pravi, da se prek tem, ki jih obravnava v svojih delih, srečuje z lastnimi demoni in tesnobo, ki se zažira v današnjost morda še bolj kot kadarkoli. Ali kot pravi Ciril Zlobec: »Človek je odprt izdelek. Nedokončano bitje, ki se vse svoje ozaveščeno življenje sprašuje, kdo oziroma kaj je, kaj bi moral biti, kaj ne zmore biti, kaj bi ne smel biti … Tako si ustvari lastno bivanjsko filozofijo, ki temelji izključno na izkustvenih trenutkih našega časa. Kot taka je zanj najgloblja in edina.«

V časovni matrici, ki nas zaklepa in straši pred vidnimi in nevidnimi nevarnostmi, smo prav gotovo močneje podvrženi odvisnostim, stresu, depresiji in samomoru. Nezmožnost posega v mehanizem apatične družbe nas hromi in umsko kot tudi telesno letenje se umakne zlovešči realnosti, ki duši kreativno svobodo. »Če hočeš danes preživeti, si moraš znati predstavljati, da bo jutri boljše, kot je bilo včeraj,« pravi Pripovedovalec. In kaj, če depresivne motnje, motnje mišljenja, občutki krivde, manjvrednosti in obupanosti pripeljejo tako daleč, da človek ne vidi več izhoda?

Pripovedovalec, kot pravi avtor igralcu v monopsihodrami Vse sijajne stvari, prek travmatičnih življenjskih izkušenj pokaže rešitev. Izpove svojo zgodbo: v njej začne že v zgodnji mladosti pisati seznam vseh sijajnih stvari, zaradi katerih je vredno živeti. Seznam je postajal vse obširnejši, z njim pa se je porajalo spoznanje, da bi bilo zapustiti in predčasno oditi nesmiselno. Prišel je do številke milijon. Milijon stvari, za katere je vredno živeti. Stvari na seznamu morajo biti izjemno čudovite, nematerialne in morajo osmišljati življenje. Od sedemletnega fantiča in prvega zapisa »Sladoled« prek pubertetnega »Zmagati v nečem« do »Plesati, ko si sam« ali pa »Prebrati nekaj, kar natančno opredeli, kar občutiš, pa nisi našel besed, da bi to izrazil« ali »Gledati nekoga, kako gleda tvoj najljubši film«, »Pogovor«, »Ptičje petje«, »Vonj starih knjig«, »Glas Nine Simone« … Milijon.

In če imaš dolgo življenje in ga preživiš, ne da bi se vsaj enkrat počutil strahotno depresivnega, potem najbrž nisi bil dovolj pozoren.
Nataša Barbara Gračner

Više informacija: drama.si

Sea Wall – 23/06/2023

08/05/2023 // Predstave 2023

Gledališče Koper / Teatro Capodistria
Simon Stephens
Sea Wall

Spettacolo in lingua italiana

Con Francesco Borchi
Regia Boris Cavazza

Nel monodramma Sea Wall, il protagonista Alex rivive sensazioni e ricordi degli ultimi anni. Rimettendo insieme i tasselli del mosaico della sua vita, rivive insieme al pubblico il rapporto felice con sua moglie e con sua figlia, raccontando soprattutto delle vacanze sulla costa meridionale della Francia, a casa del suocero, un ex militare col quale Alex trascorre il tempo a parlare di tutto, dal tennis all’esistenza di Dio.

Tuttavia, a dispetto dell’energia positiva e del senso di vita che Alex tenta costantemente di trasmettere, tutto il suo racconto è condito da un percettibile senso di disperazione. I suoi ricordi si spezzano spesso a metà, le frasi si interrompono o si accavallano l’una sull’altra come strati di memoria che provano a soffocare qualcosa.

La forza del monologo, interpretato dall’attore Francesco Borchi, è la sua “granitica” semplicità, dietro la quale si mette a nudo l’anima dell’autore. “Immagino questo spettacolo come una narrazione senza filtri, che prova a raccontare un pezzetto di umanità, senza mai ricorrere ad alcun orpello o abbellimento teatrale. Nessun one-man-show, come vanno tanto di moda in questo periodo. Con Sea Wall l’unico show è quello di un’anima senza filtri” – ha scritto l’attore, che interpreta questo testo sia nella versione italiana che in quella slovena.

L’autore del monologo Simon Stephens (1971) è uno dei drammaturghi britannici più prolifici. Le sue opere teatrali, per le quali ha vinto numerosi premi nazionali ed internazionali, sono tradotte in molte lingue e rappresentate sia in patria che all’estero. Il monodramma Sea Wall è stato messo in scena per la prima volta nel 2008 a Londra, e all’inizio del 2012 ne è stato creato un film.

Il monogramma interpretato dall’attore Francesco Borchi è prodotto dal Gledališče Koper Teatro Capodistria ed è stato presentato in anteprima al 28° Primorski Poletni Festival – Festival Estivo del Litorale, nel 2021.

Più informazioni: gledalisce-koper.si

Mulej – 22/06/2023

08/05/2023 // Predstave 2023

Autorski Rad Anice Petrović

Erlend Loe MULEJ
Glumi: Anica Petrovic

Dramatizacija: Anica Petrovič, Divna Stojanov

Redatelj: Anica Petrović, Momčilo Miljković

Scenografija/kostimografija: Anica Petrović i Stevan Ristić

Muzika: Dušan Tomić

Dizajn plakata: Aleksandar Sarapa

Dizajn svetla: Stevan Lukić

Fotografije: Jovana Božić

Vreme trajanja monodrame: 1h 15min

Ukratko o monodrami:
Monodrama Mulej, nastala po istoimenom romanu Erlenda Loa, govori o ciničnoj osamnaestogodišnjoj Norvežanki Juliji koja pokušava pronaći ekscentričan način da se ubije nakon što joj je obitelj poginula u avionskoj nesreći. Kako Julija sebe smatra autentičnom i duhovitom osobom jasno joj je da i njena smrt mora biti takva. Tokom svog putovanja svijetom suočava se sa prostorom aerodroma i aviona, posljdnjeg mjestagde je njena obitelj bila živa. Pronalazi li Julija utjehu i novi smisao života? Monodrama tematizira adolescentsku suicidalnost i proces suočavanja sa smrću bližnjih i preispituje da li i kako ljubav i podrška u svojim različitim oblicima mogu biti ljekoviti i od pomoći u prevazilaženju psihičkih problema. Dnevnička struktura romana pretočena je u dramsku priču sa vremenskim skokovima i retrospektivama što je omogućilo protagonistkinji Juliji da se reflektira na svoje prethodne, tinejdžerske odluke.

Francamente – 21/06/2023

08/05/2023 // Predstave 2023

Koprukcija / Coproduzione
Istarsko narodno kazalište – Gradsko kazalište Pula
Zajednica Talijana Pula / Comunita’ Degli Italiani Di Pola

Autorski projekt Petre B. Blašković

FRANCAMENTE

AUTORSKI TIM / AUTORI
Režija i izvedba / Di e con: Petra B. BLAŠKOVIĆ

Prijevod / traduzioni:
Petra B. BLAŠKOVIĆ (Istroveneto)
Claudio GRBAC (Istrioto)

Scenografija / Scena: Stefano KATUNAR
Kostimografija / Costumi: Desanka JANKOVIĆ
Autor glazbe / Musiche di: Andrej PEZIĆ
Oblikovanje svjetla / Luci: Dario DRUŽETA

Franca Rame, jedna od najvećih ikona aktivističkog kazališta, društva, satire, feminizma, politike, gotovo bolne komedije, lojalnosti ideji, beskompromisnoj borbi za vlastite ideale, žrtva licemjernog društva koji se boji istine, centar je ovog autorskog projekta koji ne vraća na scenu samo neke od njenih autorskih tekstova napisanih s mužem Dariom Foom, već priča i priču jednog života posvećenom dostojanstvu života.
Francamente… Iskreno. U životu i na sceni, na televiziji i u parlamentu… Nema razlike gdje se govori. RIJEČ KAO SLOBODA, kao udisaj bez kojeg se ne može …ne bismo mogli moći…

Neke su ideje u nas usađene davno, vjerojatno od onda kada ni sami nismo svjesni da se to dogodilo i sazrijevaju dugo. Franca Rame i Dario Fo za mene su uvijek bili simboli slobode govora. U svojem su kazališnom angažiranom djelovanju bili su uvijek hrabri. Igrali su gdje je kazalište moglo nesmetano progovoriti.

Ovo je omaž Franki Rame, njezinim kazališnim tekstovima, životu, djelu i aktivizmu. Ova dokumentarno biografska predstava sadrži onu žensku komponentu i tematiku vezanu uz položaj žene u društvu o kojem je Franca uvijek govorila, glumila, pisala. Uz autorske dijelove teksta
u predstavi su isječci iz djela Rame/Fo: Tutta casa letto e chiesa e altre storie i Una vita all’improvvisa.

Jezik kao izričaj autentičnosti teritorija:dijalekt, istroveneto. I u dijalektu dijalekt: istrioto. Očuvanje nematerijalne baštine utkano u priču života.

Više informacija: ink.hr

Nema putne – 20/06/2023

08/05/2023 // Predstave 2023

RadioTeatar Zagreb
Antoni Buljan / NEMA PUTNE

Igraju:
Sinek – Nikola Nedić
Marija – Nika Barišić
Violončelist – Stanislav Kovačić

Snimljeni glasovi: Sven Medvešek, Sreten Mokrović, Rok Juričić, Antonio Agostini, Matej Đurđević, Pavlica Bajsić i Dalibor Piskrec

Autor teksta: Antoni Buljan

Redatelj: Dražen Krešić

Snimatelj i oblikovatelj tona: Dino Brazzoduro

Oblikovatelj svjetla: Martin Šatović

Majstor tona: Dalibor Piskrec

Kostimografkinja: Ana Mikulić

Producentica projekta: Aneta Vladimirov

Producentica predstave: Katarina Krešić

Autorica vizuala: Negra Nigoević

Fotograf: Luka Dubroja

Snimatelj video najave: Tin Ostrošić

Montažerka video najave: Nina Karaman

Produkcija: RadioTeatar i Srpsko narodno vijeće

Radiofonijska izvedba „Nema putne“ nastala je prema tekstu Antoni Buljana, pobjednika memorijalnog natječaja. Natječaj su pokrenuli Odjel za kulturu Srpskog narodnog vijeća i RadioTeatar, a žiri u sastavu Snježane Banović, Pavlice Bajsić, Dražena Krešića i Anete Vladimirov je izabrao prva tri teksta: “Nema putne” Antonija Buljana, “Ljudi, naselja, tjelesa” Nataše Antulov i “Valovi iz kupaonice braće Engl” Dorotee Šušak.

Radiofonijska predstava “Nema putne” prati zapise zagrebačkog studenta u proljeće 1941. godine. Njegova tadašnja djevojka pronalazi stari dnevnik svoje ljubavi iz mladosti, studenta prava koji se zanima za novinarstvo. Osim novinarstva, zanima ga i nogomet, ali voli i “spiti si koju s dečkima”. Studentu donedavno daleke religiozne, političke i druge teme postaju dio svakodnevnice, a kroz njegove zapise pratimo vrtlog sjećanja daleke ljubavi naglo prekinute ratom. U vrlo gustom zvučnom tkanju izvedbe atmosferu interpretiraju glumci Nika Barišić i Nikola Nedić, koje na električnom violončelu prati Stanislav Kovačić. Po potrebi priče, on je grmljavina, kiša, škripa starog poda ili grintavi otac. U zvučnike se sakrio Dino Brazzoduro, koji dokumentarnim i igranim radiofonijskim insertima putuje kroz studentske i navijačke birtije, široke ulice grada, stadione ili skrovite podrume. Dnevnički zapisi ovog mladića, pred vašim očima i ušima, neprimjetno se preobražavaju iz toplog i ugodnog kvarteta iz dna kavane u zlokobni limeni orkestar brzotutnjajućeg rata. Predstava je nastala prema tekstu Antoni Buljana koji je pobjedio na memorijalnom natječaju „Radiofonton 1941.

Više informacija: radioteatar.hr