Archivio per maggio, 2022

Monografija “Eurokaz: trošenje vremena”

24/05/2022 // Predstave 2022

Gordana-Vnuk

Monografija ne obuhvaća samo programsku kronologiju 27 festivalskih izdanja od 1987. do 2013. već i različite aspekte teorije i recepcije te kontroverze koje su, za današnje prilike u nevjerojatnom opsegu, pratile rađanje nove, a danas dominantne, kazališne estetike. Izbjegava se svaka prigodničarska ugođenost, nostalgični duktus, apologetika i revanšizam; Eurokaz: trošenje vremena je, dakle, kritički narativ o poznatom festivalu koji je osnovala i vodila umjetnička ravnateljica Gordana Vnuk, ujedno i urednica knjige.

Da podsjetimo: Eurokaz kao međunarodni festival novog kazališta živi u kolektivnoj memoriji nekoliko generacija koje pamte uzbudljive, nekonvencionalne, često i šokantne predstave, a koje su svojim estetički riskantnim pristupima politici, erotici, građanskom i teleološkom moralu svojedobno protresle ustajalo hrvatsko kazalište. Smatrao se jednim od najznačajnijih kulturnih i kulturoloških događaja u ovim prostorima, a u Europi i svijetu bio je prepoznat po autentičnosti selekcije i radikalno autorskom nemerkatilnom pristupu koji mu je priskrbio zavidnu međunarodnu reputaciju.

Prvi put je održan 1987. kao dio kulturnog programa Univerzijade, da bi prerastao u redovitu godišnju manifestaciju, održavanu krajem lipnja, koja je trajala do 2013. kada se Eurokaz transformira u produkcijsku kuću koja je i danas aktivna (dvije do tri produkcije godišnje) te djeluje na tragu estetičkih koncepcija utemeljenih festivalom.

eurokaz-kolaz-predlist

KOSTIMOGRAFSKI (IS)KORACI – izložba kostima i skulptura kroz različite medije

17/05/2022 // news

Ci spiace, ma questo articolo è disponibile soltanto in Hrvatski.

Missione del Festival internazionale del teatro da camera „Leone d’oro“

17/05/2022 // Nekategorizirano

Misija-Zlatnog-LavaIl Festival internazionale del teatro da camera „Leone d’oro“ ha acceso le luci della ribalta su Umago nel 1999 su iniziativa dell’affermato e pluripremiato registra teatrale, poi nominato direttore artistico del festival, Damir Zlatar Frey. Motivato dall’idea di realizzare un progetto unico che esprimesse le specificità del territorio, com’è quello transfrontaliero di Umago, Zlatar Frey ha ideato il progetto teatrale del „Leone d’oro“, che con il tempo è diventato motore culturale ed autentica espressione di quest’area, zona di confine, incontro tra differenze e somiglianze culturali di tre popoli: croati, sloveni e italiani. Ovvero, come ha sottolineato una volta Antun Vujić, già Ministro della Cultura della Repubblica di Croazia, nel suo intervento L’identità del Paese di nessuno – al convegno letterario-scientifico, al contempo incontro di confine, Forum Tomizza – si tratta di un luogo che non si può racchiudere in un solo paese, una “terra di mezzo” che nessun paese concede all’altro.

Pročitajte cijeli članak »

Izložba plakata NE/VIDLJIV

16/05/2022 // news

Pruzam-ti-ruku-1
Umaška udruga “Pružam ti ruku” nastavlja suradnju s Međunarodnim festivalim komornog teatra Zlatni lav i ove godine.

Likovnim radionicama započeli smo na Dan obitelji gdje smo družeći se izrađivali elemente instalacije kojom želimo skrenuti pažnju javnosti na ne/vidljivost djece s TUR i osoba s invaliditetom, na potrebu za društvenom inkluzijom i prevladavanjem predrasuda okoline prema njima i njihovim obiteljima.

Našim plakatima želimo potaknuti njihovu integraciju u aktivan život zajednice čime bi se unaprijedila kvaliteta života a zajednica upoznala sa njihovim mogućnostima i potrebama te prihvatila vrijednosti različitosti.

Autori izloženih fotografija su djeca s TUR različitih uzrasta. Djeca su potpuno samostalno odlučivala što, kada, gdje će snimati i njihove fotografije poručuju da oni zapažaju, reagiraju… osjećaju svijet oko sebe.

Tatjana Bakran
predsjednica Udruge Pružam ti ruku Umag

Pruzam-ti-ruku-2

La tabella di voto 2022

12/05/2022 // news

Risultati finali della votazione.

23° Festival Internazionale del Teatro da camera

“Leone d’oro” Umago 2022

Spettacoli (scena del teatro civico): LA TABELLA DI VOTO:

GIORNO

ORE

TEATRO

SPETTACOLI

PUBBLICO VOTO

Lunedi
20.06.
21:15
Umago
HRVATSKO NARODNO KAZALIŠTE IVANA PL. ZAJCA, HRVATSKA DRAMA, RIJEKA/ HR
ČELIČNE MAGNOLIJE
4,54
Martedi
21.06.
21:00
Umago
HRVATSKO NARODNO KAZALIŠTE IVANA PL. ZAJCA, DRAMMA ITALIANO, RIJEKA/ FIUME/ HR
VARIAZIONI ENIGMATICHE
4.71
Mercoledì
22.06.
21:00
Umago
HRVATSKO KAZALIŠTE PEČUH, MAĐARSKA/ HU
METODA
4,95
Giovedi
23.06.
21:00
Umago
SLOVENSKO NARODNO GLEDALIŠČE DRAMA, LJUBLJANA, SVN
PLJUČA
4,37
Venerdi
24.06.
21:00
Umago
SLOVENSKO NARODNO GLEDALIŠČE NOVA GORICA/ SVN
KDO SE BOJI VIRGINIE WOLF
4,43
Sabato
25.06.
21:00
Umago
HRVATSKO NARODNO KAZALIŠTE SPLIT, SPLIT/ HR
OBITELJ
4,30

Obitelj – 25/06/2022

05/05/2022 // Predstave 2022

Obitelj
Dennis Kelly OBITELJ

Redatelj
Ivan Plazibat

Dramaturginja i prevoditeljica
Mila Pavićević

Scenograf
Ozren Bakotić

Kostimografkinja
Ana Marin

Skladatelj
Damir Šimunović

Oblikovatelj svjetla
Miroslav Mamić

Oblikovatelj tona
Tomislav Luetić

Glume:
Liam
Stipe Radoja

Helen
Ana Marija Veselčić

Danny
Goran Marković

Mirnu večeru mladog bračnog para prekida dolazak čovjeka oblivenog krvlju. Iz te prve snažne dramske slike Kelly gradi svijet u kojemu potraga za istinom vodi sve dublje prema situacijama gdje sve izvjesnosti i sigurnosti građanskog života odjednom postaju upitne. Jer ulozi su veliki: mir ili istina, pravda ili zločin, obitelj ili samoća. Obitelj je ogledni primjerak suvremenog dramskog pisma koje ima ritam trilera, energiju ulice i pulsiranje života.

Dennis Kelly nedvojbeno je jedan od najtalentiranijih britanskih dramskih pisaca posljednjih desetljeća Riječ je o autoru koji se podjednako dobro snalazi pišući za TV serije (Utopia, 2013), velike West End musicale (Matilda, 2011), kao i komorne kazališne komade kakav je i Obitelj (Orphans, 2009).

Più informazioni: hnk-split.hr

Kdo se boji Virginie Woolf – 24/06/2022

05/05/2022 // Predstave 2022

kdo-se-boji-vw_DSC1648
Slovensko narodno gledališče Nova Gorica

Edward Albee
KDO SE BOJI VIRGINIE WOOLF?
Who’s Afraid of Virginia Woolf?, 1962

Režiser
Radoš Bolčina

IGRAJO
Marta
Helena Peršuh
George
Radoš Bolčina
Honey
Lucija Harum k. g.
Nick
Andrej Zalesjak

Prevajalec
Zdravko Duša

Oblikovalec scenskih elementov in rekvizitov
Gorazd Prinčič

Oblikovalki maske in frizure
Hermina Kokaš, Katarina Laharnar

Oblikovalec zvoka
Matej Čelik

Oblikovalca svetlobe
Marko Polanc, Renato Stergulc

Pozno zvečer po zabavi na fakulteti Marta, rektorjeva hči, in njen mož George, docent zgodovine, v goste povabita mlajšega profesorja Nicka in njegovo ženo Honey. ”Zabava po zabavi” se iz ljubeznive družabne atmosfere sprevrže v krut spopad, v katerem se razgalijo trpke skrivnosti dolgoletne toksične zakonske zveze in potlačene frustracije mlajšega para. Kompleksna drama o boju med moškim in žensko ter prepletanju realnosti in iluzij se dogaja v ameriškem univerzitetnem naselju v začetku druge polovice prejšnjega stoletja, vendar je spričo lucidne analize hipokrizije finih meščanov enako vznemirljiva tudi danes.

Najslavnejša igra ameriškega dramatika Edwarda Albeeja je ob prvi izvedbi na Broadwayu razburkala javnost in doživela diametralno nasprotne odzive, kmalu pa je dosegla mednarodno slavo, še zlasti po odmevni filmski verziji z Elizabeth Taylor in Richardom Burtonom. Na slovenskem je bila prvič uprizorjena že dve leti po nastanku, sledilo je še pet uprizoritev, tokrat pa je zaživela v okviru Studia, novega posebnega programa novogoriškega gledališča.

»Igra Kdo se boji Virginie Woolf? je dovršena stvaritev Edwarda Albeeja in moja prikrita ljubezen že vrsto let. Gledalcu, igralcu in režiserju pušča popolno svobodo ter v vsakomur njemu lasten odtis. Duhovita v sporočilnosti, ki jo podaja skozi absurdno komičnost situacij, se ukvarja z osnovnim vprašanjem smisla človekovega bitja in žitja. Sprašuje se tudi in predvsem: Kaj je resnica?!

Kdo ve, ali so blodnje zakonskih parov vzrok ali posledica vesoljne konfuznosti? Z ostro jezikavostjo, strašljivo izraznostjo, otroško ranljivostjo in smešno naivnostjo protagonistov je Albee svojo mojstrovino prignal do skrajnosti.«

Radoš Bolčina

Più informazioni: sng-ng.si

Pljuča – 23/06/2022

05/05/2022 // Predstave 2022

PLJUCA01
Slovensko narodno gledališče Drama Ljubljana

Duncan Macmillan: Pljuča

Režiser
Žiga Divjak

Igralska zasedba:
Nina Ivanišin
Vito Weis

Avtorska ekipa:

PREVAJALKA:
Tina Mahkota

DRAMATURGINJA:
Eva Kraševec

SCENOGRAF:
Igor Vasiljev

KOSTUMOGRAFINJA:
Tina Pavlović

LEKTORICA:
Tatjana Stanič

AVTOR GLASBE:
Blaž Gracar

OBLIKOVALCI LUČI
Žiga Divjak, Vlado Glavan, Igor Vasiljev

Mlad par čaka na blagajni v Ikei, ko on njo nenadoma vpraša, če bi imela otroka. Vprašanje sproži verižno reakcijo, saj ni bila ona niti najmanj pripravljena nanj. Kaj prinaša prihodnost? Morata spremeniti način življenja? Kako, kdaj in kje sploh začeti pogovor o tem? Asociativni niz misli rezultira v pritrdilnem odgovoru. Ona reče ja. In vendar se s tem igra šele začne.

Pljuča (krstno uprizorjena 2011, objavljena 2012) prinašajo vpogled v neizprosno iskren sodoben ljubezenski odnos dveh tridesetletnikov, ki živita v nenehni negotovosti med izpraševanjem svojih vrednostnih meril in izpolnjevanjem osebnih ambicij. Kako zasnovati družino, če je treba najprej zaključiti študij in vzpostaviti uspešno kariero? Kako najbolje poskrbeti za otroka in kako ne izgubiti sebe? Ali je sploh družbeno odgovorno razmišljati o otroku v svetu političnih nemirov in globalnega segrevanja? Vprašanja se nalagajo v hitrem pulzu hiperrealističnega dialoga in vzpostavljajo nenavaden in kompleksen odnos med partnerjema, ki se nepričakovano znajdeta na pomembni življenjski prelomnici.

Duncan Macmillan je eden najzanimivejših glasov sodobne britanske dramatike. Deluje kot dramatik, režiser in performer, ustvarja za gledališče, film in televizijo (največ za BBC). Njegove igre pogosto režira Katie Mitchell. Pljuča so leta 2013 dobila nagrado za najboljšo igro na The Off West End Theatre Awards.

Più informazioni: www.drama.si

PLJUCA02

Vili Bassanese – prefazione sindaco 2022

05/05/2022 // news

gradonačelnik za katalog 2018Siamo lieti di ospitare anche quest’anno il Leone d’Oro, il festival internazionale del teatro da camera grazie al quale Umago è diventata un punto rinomato sulla mappa culturale sia della Croazia che della regione.

Umago è una città ricca di storia e cultura, una città in cui il Mediterraneo e la Mitteleuropa si incontrano e si fondono. Da millenni il Mediterraneo era per eccellenza il luogo in cui nascevano e scomparivano civiltà e popoli. Sulle rotte marittime avveniva lo scambio di beni, e al contempo il commercio incentivava lo sviluppo della cultura.

Il Mediterraneo costituiva un’area ideale, oserei dire, una scena sulla quale si sviluppa una trama dinamica e drammatica. Tuttavia, è sorprendente quanto questa sia comprensibile a tutti grazie ad una matrice comune di civiltà che interessa tutti gli aspetti dell’esistenza umana: le attività economiche di base, l’architettura e la lingua.

L’influenza culturale esercitata dall’antica Grecia come pure il successivo dominio plurisecolare di Roma sono stati il motore dello sviluppo che ha prosperato lungo le coste del „Mare nostrum“, come veniva denominato dai romani.

L’Europa centrale quale secondo contesto geografico, coincide con l’area dell’ex Impero asburgico. In questo crogiolo di popoli è stata plasmata un’identità culturale comune sublimata nell’espressione Mitteleuropea. Due contesti geografici: il primo, sereno ed ilare come il suo clima, il secondo garbato ed austero, simili a maschere teatrali, si incontrano proprio a Umago.

Quest’atmosfera suggestiva può essere carpita in particolare durante il Festival del teatro da camera “Leone d’oro” che quest’anno è alla sua XXIII edizione. È una rassegna teatrale che sceglie attentamente le sue tematiche e che riflette sui valori sociali attraverso differenti poetiche teatrali intrinseche nell’area culturale mediterranea e centroeuropea. Il progetto di Damir Zlatar Frey porta a Umago rappresentazioni intriganti. Un’altra peculiarità è costituita dal plurilinguismo che meglio denota Umago, città da sempre aperta al dialogo tra i popoli. A conferma di questa realtà vi è la strategia culturale di Umago, la quale dà ampio spazio alla multiculturalità e al multilinguismo.

Ogni nuova edizione del festival porta delle novità nella nostra città e questo mi rende particolarmente felice. Umago assume una nuova dimensione grazie alla presenza di artisti teatrali di spicco. Durante questi giorni Umago si tinge di cosmopolitismo. Gli umaghesi ed i loro ospiti hanno l’opportunità di assistere a rappresentazioni magistrali, scevre da ogni vincolo linguistico. È un’esperienza unica, perciò invito tutti gli amici di Umago e gli amanti del teatro a non mancare al XXIII Festival del teatro da camera.

Ringrazio il fondatore del festival, al quale porgo le mie più sincere congratulazioni, con l’augurio che il Leone d’Oro continui ad arricchire la scena artistico-culturale umaghese.

Sindaco:
Vili Bassanese

Metoda – 22/06/2022

05/05/2022 // Predstave 2022

Metoda

Hrvatsko kazalište u Pečuhu Pécsi Horvát Színház

Jordi Galceran Ferrer: Metoda

Redateljica: Nina Kleflin

Glume:
Armin Čatić
Goran Smoljanović
Tena Milić Ljubić
Matija Kačan

Gronholmova metoda ili psihološki eksperiment za četvero

Suvremeni španjolski tekst autora Jordi Glaceran Ferrera uvodi nas u hladni, korporativni svijet, svijet okrutnih predatora, ljudi koji ne prezaju ni pred čim i koji će se za uspon na društvenoj ljestvici poniziti do životinja i izgristi se do kostiju.

Svo četvoro junaka pristaju da se, zbog posla, podvrgnu neobičnoj Gronholmovoj metodi. Što je to, pitaju se oni, a i mi.

Metoda je mješavina reality showa i psihološkog eksperimenata, baš nalik na reality show po kojem je bio poznat Donald Trump – The Apprentice. U metodi ne saznajemo čime će se kandidati baviti na poslu, nego pratimo testiranje i ocjenjivanje koje bi trebalo dokazati jesu li dovoljno lukavi i dovoljno bezobrazni za taj posao.

Drama Metoda je kritika financijskog kapitalizma, njegovo iskrivljeno ogledalo. U filmu Metoda ( nastalom prema ovom tekstu) se na primjer u paralelizmu radnje vani dešavaju anti – globalistički protesti – dok se u mikro svijetu imaginarnog korporacijskog giganta Dekie odigrava bespoštedno samo uništavanje kandidata. Tamo četvero ljudi ne vidi ništa drugo nego svoj cilj- izabrati što boljeg direktora firme. A nije slučajno da je Jon Ronson je u svojoj knjizi The Psychopath napisao, da je veća mogućnost da nađemo psihopata na mjestu direktora firme, nego među kriminalcima. Naime, među direktorima je incidencija psihopatologije oko 4 %, dok je među generalnom populacijom oko1%. A kad pričamo o bankarskom i financijskom korporativnom sektoru, incidencija je blizu 10 %.

Kad kadrovska služba ovoliko vremena i truda posveti tome da psihološki testira kandidata, lako bi bilo pomisliti da je to – ili jako specifičan posao – ili da kadrovska nema pojma što traži od kandidata, pa si onda izmišlja reality show kako bi opravdala svoj posao. Postoji i još lošiji odgovor: da psiholozi koje gledamo u Metodi odavno znaju da u financijskom svijetu najbolje uspijevaju bezobrazni i ne empatični ljudi i da je sada posve legitimno da se upravo takve ljude i traži.

Sve to je dio iluzije tržišta radne snage, gdje su nas uspjeli uvjeriti da moramo raditi posao u kojem uživamo, koji nam je hobi ili za kojeg smo rođeni. Kadrovske službe onda traže od kandidata radne biografije, preporuke i motivacijska pisma, pozivaju ih na razgovore, daju im zadatke ili ih, u nekom ekstremnom slučaju, stavljaju u situaciju kakva je ova u Metodi. Sa svim tim mehanizmima, (koji nikako ne garantiraju, da će netko biti dobar u svom poslu), kapitalizam stvara iluziju, da je posao više nego što u stvari je. Cijela ta filozofija maskira golu istinu: da je posao samo način da se zasluži novac, da se preživi.

Gronholmova metoda je perverzna, jer se bazira na pretpostavci, da kandidat mora živjeti svoj posao i u isto vreme pretrpjeti sate i sate psiholoških igrica, samo da bi na kraju mogao raditi.
Danas to je posebno aktualno. Srećom u nesreći pandemija koju upravo proživljavamo razotkrila je okrutnu situaciju na tržištu radne snage, gdje ne samo da doći na posao ne znači da ćeš zaslužiti dovoljno za život, nego će te posao i doslovno ubiti. I to ne samo zbog stresa, umora i loših uvjeta, nego i zbog nesprječavanja širenja zaraze smrtonosnim virusom. Možda je to prilika, da se ponovo preispita zašto radimo, što želimo od života i dali smo spremni život zamijeniti za posao, gdje smo samo dio eksperimenta.

Deja Crnović

Više informacija: www.pecsihorvatszinhaz.hu

Metoda

Hrvatsko kazalište u Pečuhu Pécsi Horvát Színház

Jordi Galceran Ferrer: Metoda

Redateljica: Nina Kleflin

Glume:
Armin Čatić
Goran Smoljanović
Tena Milić Ljubić
Matija Kačan

Gronholmova metoda ili psihološki eksperiment za četvero

Suvremeni španjolski tekst autora Jordi Glaceran Ferrera uvodi nas u hladni, korporativni svijet, svijet okrutnih predatora, ljudi koji ne prezaju ni pred čim i koji će se za uspon na društvenoj ljestvici poniziti do životinja i izgristi se do kostiju.

Svo četvoro junaka pristaju da se, zbog posla, podvrgnu neobičnoj Gronholmovoj metodi. Što je to, pitaju se oni, a i mi.

Metoda je mješavina reality showa i psihološkog eksperimenata, baš nalik na reality show po kojem je bio poznat Donald Trump – The Apprentice. U metodi ne saznajemo čime će se kandidati baviti na poslu, nego pratimo testiranje i ocjenjivanje koje bi trebalo dokazati jesu li dovoljno lukavi i dovoljno bezobrazni za taj posao.

Drama Metoda je kritika financijskog kapitalizma, njegovo iskrivljeno ogledalo. U filmu Metoda ( nastalom prema ovom tekstu) se na primjer u paralelizmu radnje vani dešavaju anti – globalistički protesti – dok se u mikro svijetu imaginarnog korporacijskog giganta Dekie odigrava bespoštedno samo uništavanje kandidata. Tamo četvero ljudi ne vidi ništa drugo nego svoj cilj- izabrati što boljeg direktora firme. A nije slučajno da je Jon Ronson je u svojoj knjizi The Psychopath napisao, da je veća mogućnost da nađemo psihopata na mjestu direktora firme, nego među kriminalcima. Naime, među direktorima je incidencija psihopatologije oko 4 %, dok je među generalnom populacijom oko1%. A kad pričamo o bankarskom i financijskom korporativnom sektoru, incidencija je blizu 10 %.

Kad kadrovska služba ovoliko vremena i truda posveti tome da psihološki testira kandidata, lako bi bilo pomisliti da je to – ili jako specifičan posao – ili da kadrovska nema pojma što traži od kandidata, pa si onda izmišlja reality show kako bi opravdala svoj posao. Postoji i još lošiji odgovor: da psiholozi koje gledamo u Metodi odavno znaju da u financijskom svijetu najbolje uspijevaju bezobrazni i ne empatični ljudi i da je sada posve legitimno da se upravo takve ljude i traži.

Sve to je dio iluzije tržišta radne snage, gdje su nas uspjeli uvjeriti da moramo raditi posao u kojem uživamo, koji nam je hobi ili za kojeg smo rođeni. Kadrovske službe onda traže od kandidata radne biografije, preporuke i motivacijska pisma, pozivaju ih na razgovore, daju im zadatke ili ih, u nekom ekstremnom slučaju, stavljaju u situaciju kakva je ova u Metodi. Sa svim tim mehanizmima, (koji nikako ne garantiraju, da će netko biti dobar u svom poslu), kapitalizam stvara iluziju, da je posao više nego što u stvari je. Cijela ta filozofija maskira golu istinu: da je posao samo način da se zasluži novac, da se preživi.

Gronholmova metoda je perverzna, jer se bazira na pretpostavci, da kandidat mora živjeti svoj posao i u isto vreme pretrpjeti sate i sate psiholoških igrica, samo da bi na kraju mogao raditi.
Danas to je posebno aktualno. Srećom u nesreći pandemija koju upravo proživljavamo razotkrila je okrutnu situaciju na tržištu radne snage, gdje ne samo da doći na posao ne znači da ćeš zaslužiti dovoljno za život, nego će te posao i doslovno ubiti. I to ne samo zbog stresa, umora i loših uvjeta, nego i zbog nesprječavanja širenja zaraze smrtonosnim virusom. Možda je to prilika, da se ponovo preispita zašto radimo, što želimo od života i dali smo spremni život zamijeniti za posao, gdje smo samo dio eksperimenta.

Deja Crnović

Più informazioni: www.pecsihorvatszinhaz.hu